Երիտասարդներու Միջեւ Ոչ Մէկ Տարակառծութիւն Չեմ Ուզեր Լսել

Կանուխէն, տակաւին դպրոցական, ապա, համալսարանական, հուսկ ասպարէզային տարիքի շրջանին, երբ արդէն որդեգրած էր ՌԱԿ-ի գաղափարախօսութիւնը եւ անդամակցած անոր, անհունօրէն հաւատալով այդ վարդապետական ընտրանքին, Ուզունեան եղաւ բարձրացող աստղ մը եւ Վահան Թէքէեանի անունով միութեան հիմնադիրներէն մէկը, ՌԱԿ-ի բացարձակ հովանաւորութեան ու շուքին տակ, ինչպէս իր, նաեւ իր միւս գաղափարակից ղեկավարներուն հետ զայն դարձնելով մշակութային միջնաբերդ մը:

Այս է պատճառը որ Ուզունեան, յետագային, իբրեւ հիմնադիրներէն մէկը համանուն ԹՄՄ-ի, իր անուամբ, սակայն միշտ ԹՄՄ-ի գերագոյն ծիրէն ներս, հիմնեց գրական մրցանակ մը, որ իր մտաւորականի հաւատամքն էր:

Հայկաշէն Ուզունեան, որ կեանքի աշխատանքային բերումներով, իր շրջապատէն աշխարհագրա- կանօրէն հեռու գտնուեցաւ, բայց, ի տարբերութիւն ուրիշներու, ոչ միայն մնաց իր ժողովուրդին հետ, այլ, իւրաքանչիւր առիթով ու պահանջքով, ան միշտ ամէնուր ներկայ էր, արձագանգող եւ իր ներկայութիւնը զգացնող, ՌԱԿ-ի, ՀԲԸՄ-ի եւ ԹՄՄ-ի միջոցով:

Մենք՝ երիտասարդներս, որոնք հեռուէն լսած էինք Ուզունեանի մասին, իր գաղափարական գործընկերներէն, նաեւ իր հրապարակագրութենէն ծանօթ էինք իրեն, սկսած էինք յատուկ ակնածանք տածել իր նկատմամբ:

Յետագային, կարգ մը կուսակցական, միութենական թէ ընկերային հանդիպումներու առիթներով, երբ դէմ յանդիման գտնուեցանք անոր հետ, հաղորդակից դարձանք անոր դատումներուն ու հայեացքներուն, աւելի տպաւորուեցանք ու գօտեպնդուեցանք անոր արժանաւոր եւ յարգալիր եղող առաջնորդի մը ունակութիւններով:

Ուզունեան, երբ վերջնականապէս կայք հաստատեց Լիբանանի մէջ, իր ներկայութիւնը ազգային կեանքին մէջ – ՌԱԿ, ԹՄՄ, ՀԲԸՄ, շատ զգալի եւ արդիւնաւէտ դարձաւ, որովհետեւ ոչ միայն ձեռնհաս ղեկավար մըն էր, այլեւ գործմիտ, կրթական, մշակութային, կազմակերպչական եւ վարչական առումներով:

Այդ էր պատճառը, որ ինչպէս իր գաղափարակից-ղեկավարները, Ուզունեան կրցաւ, թէեւ լուսարձակներէ հեռու, բայց միշտ մնալ փնտռուած ղեկավար մը, որ կրցաւ իր ներկայութիւնը լաւագոյնս դրսեւորել ՌԱԿ-ԹՄՄ-ՀԲԸՄ առանցքին մէջ:

Մենք, որ հիացմունք ունէինք մեր ղեկավարներուն նկատմամբ, Ուզունեանի ներկայութեամբ աւելի խանդավառուեցանք ու լիցքաւորուեցանք, որովհետեւ հոն տեսանք սերունդներու հերթափոխութեան ՙոսկէ կամուրջ՚ մը:

Այս մտածումը կամ հաւատքը, զոր ունեցանք, կը բացատրուի անով, որ, օր մը, երբ մենք՝ երիտասարդներս, կրտսեր թէ քիչ մը երէց, իրարու նկատմամբ ունէինք որոշ ՙտարակարծութիւններ՚, որոնք թէեւ կուսակցական կեանքին մէջ արտասովոր չեն, զանոնք նկատեց անընդունելի:

Լիբանանեան պատերազմական օրեր էին, Հայկաշէն Ուզունեան, որ գալիք երիտասարդ սերունդին նկատմամբ ունէր անխախտ հաւատք, լսելով այդ մասին, իր տունը հրաւիրեց մեզ, որուն ներկայ գտնուեցաւ նաեւ Յովհաննէս Թապաքեանը, այդ օրերուն ԹՄՄ-ի ատենապետը ու բարեհամբոյր ղեկավարը:

Այդ երեկոյ երկար զրոյց տեղի ունեցաւ, Հայկաշէնի հաղորդական եւ սրտբաց հիւրընկալութեամբ, որուն ընթացքին ան ՙգլուխ ցաւցնելու՚ չափ կրկնեց,