Խորէն Պալեանի Ժառանգը՝ Մաքսիմիլիանա Աբրահամեան

Պոխումի կեդրոնական հրապարակէն քիչ մը վար գտնուող բարձրայարկ շէնքի մը համեստ, մաքուր եւ «հայկական» բնակարանին մէջ կը հիւրասիրուինք այս միայնակ ընտանիքին կողմէ: Պատին, հանգուցեալ հօր հետ գիրկընդախառն նկարն է աղջնակին, որ մի քանի տարի շարունակ այցելած էր իրենց, եւ միշտ հեռախօսով կապ հաստատած է իր «սիրուն բալա»-յին հետ: Մայրը, անբասիր եւ առաքինի հայուհի մը, որ կ’ապրի «պարտադրուած» օտարութեան մէջ՝ Խորէն Պալեանին յիշատակով, դաստիարակելով այս թանկագին ժառանգորդուհին, որ արդէն միքանի լեզուներ կը խօսի…

Մեր զրոյցի ընթացքին փոքրիկն «Մաքսի»ն մեզի նուիրեց իր վրձինով պատրաստած՝ սպիտակ նապաստակի նկար մը… «Քեզ սիրեց», – ժպտալով ըսաւ մայրը: Ապա, ցոյց տուաւ իր մանկական «միւս» դէմքը, երբ աչքերը արցունքով լեցուեցան հեռատեսիլի հաղորդում մը անպայման դիտելու համար…

Մեր կարճատեւ հանդիպման ընթացքին նաեւ կիմանանք, հանգուցեալին նիւթական ժառանգին համար՝ որ թողած է Երեւան՝ ամօթալի գզվրտոց մը տեղի ունեցած է իր եւ Լուսինէ Զաքարեանի հարազատներուն միջեւ՝ ուր փորձած են օգտագործել այս փոքրիկ հրեշտակին անունն ու գոյութիւնը՝ որպէս միակ «իսկական» ժառանգորդ…

Սակայն, մեր բարեկամութեան կամուրջները նետուած են արդէն ու խոստացած միշտ այցելել, որպէս 1976-78 թ.թ.ի երեւանի պետական Համալսարանի գրաբարի դասախօսիս հարազատի եւ այն սակաւաթիւ անձերէն՝ որ 2007 թ.-ի աշնան, յորդառատ անձրեւուն տակ, ներկայ եղանք Խորէն Պալեանի տապանաքարի «պաշտօնական» տեղադրման, Սրբ. Գայանէ Վանքին գերեզմանատան մէջ՝ հրամանովը Հ.Հ. նախագահ Սերժ Սարգսեանի եւ բարեխօսութեամբ Երեւանի Պետական Համալսարանի Արեւելագիտական ֆաքիւլթէի դեկան՝ Մեծ Հայ եւ Մարդ՝ Գուրգէն Մելիքեանին:

Խորէն Պալեանի միակ ժառանգը արժանի է ամէն յարգանքի եւ իրաւունքի՝ որպէս ապրող մասնիկը այդ արժանաւոր անձնաւորութեան: