Ո՞ւր Է Մեր Ղեկավարութիւնը

7 comments

1. Ո՞ւր Է Մեր Ղեկավարութիւնը

   Ուրախությամբ ընթերցեցի Ոսկան Մխիթարյանի մտահոգությունները մեր ազգի ու ժողովրդի այսօրվա ապրելակերպի ու մտածելակերպի … առիթով: Առաջին հերթին կուզեի բղավել բարձրաձայն՝ ԲՌԱՎՈ ԲԱՐԵԿԱՄ, բռավո, որ Հայրենիքից հեռու գիտակցում եք մեր հոգսերը: Ցավ ենք ապրում, որ ազգը նմանվել է Անգլուխ ձիավորի, չգիտեն որ կողմ գնան, ինչ անեն, ինչպես անեն….

   Գիտենք, շատերի համար շուտով ցուցադրվելու առիթ է ընձեռնվելու՝ եկող տարի 2015թ. ապրիլին մեր ժողովուրդը պատրաստվելու է ոգեկոչելու Հայոց ցեղասպանության հարյուր ամյակը, կորուստներ, որ մեզ հավերժ ցավ է պատճառելու: Բայց չէ որ միայն ապրիլի 24-ով չէ, միայն ֆիզիկական ցուցադրմամբ չէ, որ պիտի հիշվի այդ ցավը, ցավը հավերժ հիշելով է ու ցասումով պատասխանելը թշնամուն, թոթափելու վախի մթնոլորտը, տեր ունենալը, երկիրն ու ժողովրդին սիրող , նրանց անմնացորդ նվիրված տեր ունենալը այլ ոչ թե սեփական բարեկեցության նվիրված ղեկավար…

   Մնում ենք մեր գիտակցված կարծիքին, Հայրենիքը մեկն է ու Հայրենիքի ամենաթանկ հարստությունը ժողովուրդը, մի ազգ ու մի բռունցք լինենք ու հավատացեք ամեն ինչ լավ է լինելու…

2. Ամբողջությամբ համաձայն եմ

   Ամբողջությամբ համաձայն եմ հեղինակի հետ, այս պարագայում ինչպես Հայաստան պետությունը այնպես էլ աշխարասփյուր հայ ժողովուրդը հայտնվել են անտեր վիճակում:

   Պետության ղեկավարները և հոգևոր առաջնորդները զբաղված են իրենց անձնական կարիգները հոգալով, մոռանալով իրենց անմիջական պարտակնությունները և առաքելությունը:
    

   Ավաղ ճիշտ է այն պնդումը, որ ցեղասպանության 100 ամյակին կունենանք մի նոր առավել ծանր ցեղասպանություն, որի հեղինակները ցավոք մեր ներկայիս պետական և հոգևոր այրերն են:

3. Մեր կառոյցները

   Միշտ աւելի դիւրին եղած է քննադատութիւնը քան թէ ինքնաքննադատութիւնը:

   Չեմ կրնար հաւատալ որ Միաբաններուն համար կառուցուած շէնքը որուն նկարը հոս զետեղուած է որպէս պերճանք կամ մսխումի մը օրինակը՝ շռայլութիւն մըն է պարզապէս «մի քանի միաբանի» համար: Հաւանաբար քանի մը հատ ալ չմնան եթէ այս է տիրող հոգեբանութիւնը՝ իրենց արժանի չի գտնել առօրեայ յարմարութիւններով շէնքի մը մէջ բնակութիւնը: Չեմ կրնար հաւատալ որ Ոսկան Մխիթարեանին բնակած տունը նուազ յարմարութիւններով օժտուած տուն մըն է,  ինչպէս է Ամերիկահայերու պարագային ընդհանրապէս: Ամենայն հաւանականութեամբ Ոսկանն ալ շատ աւելի համեստ տան մը մէջ կրնայ ապրիլ:

   Բայց հարցը հոն է ըստ ինծի: Անձնականացնելով իմ պարագաս, կրնա՞մ աւելիով նիւթապէս օգտակար ըլլալ սփիւռքահայու օրէ օր բարդուող կարինքներուն համար: Այո, կրնամ ըլլալ բայց իմ կարելիիս տարողութեանբ չեմ ըներ:  Կրնա՞մ իմ ներկայ տունս ծախելով շատ աւելի համեստ տան մէջ ապրիլ եւ տակաւին անտուն մնացած հայերէն շատ աւելի ապահով մնալ:  Կրնամ ընել, բայց չեմ ըներ: Կարելի է նման այլ օրինակներ տալ իմ կեանքէս որ կրնամ ընել բայց չեմ ընէր: Հիմա, հարց տամ Ոսկանին, արդեօք իր ապրլեակերպը համեստացուցա՞ծ է այն տարողութեանբ որն է պարագան իր տունը կորսնցուցած Մուսուլի հայ ընտանիքինը: Հապա՞ Յակոբը եւ Ժագը, Արփին եւ Րոզիթը եւ նմանօրիկան շուրջ մէկ միլիոն Ամերիկահայեր: Հիմա հարց տամ անոնց, արդեօք որքա՞ն փոխած են իրենց ապրելակերպը զգալու համար իրենց տուները կորսնցուցած ազգակիցներու վիճակները՝ ըլլան անոնք Քէսապի, Հալէպի, Համայի, Հոմսի, Մուսուլի եւ այլ տեղ ապրող հայերուն:

   Հարցը արտաքին մեր կառոյցները չեն որոնք ըստ ինծի շատ հեռու են շռայլութիւններ եւ պերճանքներ ըլլալէ, այլ մեր ներքին կառոյցները: Հոն ուղղենք մեր մտասեւեռումը:

    

4. Ու՞ր Է մԵր Ղեկավարությունը

   Շատ սիրելի եւ շատ Յարգելի Հայրենակիցներ,

   Անցեալին, շատ քաղաքավար միջոցներով, կարճ, կտրուկ եւ իմաստալից բառերով ես ալ փորձեցի այս տեսակ հարցումներուն պատասխան մը տալ, գրելով թէ, մեր նախահայրերը արդէն շատ վաղուց այսպիսի հարցումներուն պատասխանը եւ լուծումը տուեր են մեզի, այդ պատասխանը եւ կամ այդ լուծումը եկեր է մեր նախահայրերուն փորձառութենէն:

   Մեր նախահայրերը ըսեր են, «Ըսողին լսող է պէտք»: Եթէ մենք մեր նախահայրերուն լսէինք, նախ եւ առաջ արդէն այս օրին չէինք հասնիր եւ այս նոյն հարցումները կրկնելու կարիքը չէինք զգար:

   Անցեալին գրեցի որ մեր ղեկավարութիւնը կը տապլտկի բազմատեսակ աղանդներու ցեխերուն մէջ, ուր նոյնիսկ իրենք իրենց օձիքը չեն կրար ազատել. ինչպէ՞ս կը սպասենք որ այս խեղճ ղեկավարները մեր ազգը փրկեն. չէ՞ որ «Ձուկը գլուխէն է հոտած»:

   Չէ՞ որ մեծ Հայ մտաւորական Եղիշէ Չարենցը ըսաւ, «Ով հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկութիւնը քո հավաքական ուժի մէջ է»:

   Վստահ եմ որ Չարենցին թոռնիկը պիտի ըսէ, «Ով խեղճ Հայ արարածներ, ե՞րբ մեծ հայրիկիս պիտի լսէք:»

   Նիքօլա Րօմաշուք Հայրապետեան

5. Bravo, ays shinich krutyan hamar

   Chapazants iravounkee mech ek entvzelou mer ghegavaroutian tem payts ov guh lsse gam gntouni eer skhale? Tjpkhdapar voch vok. Teerkee vra kdnevoghnere amen inchi guh timen irents teerkuh chi vdankelou. Meeyayn yerp eerents hamar tramahavak bedk ounenan joghovourtin guh ganchen payts joghovourtin gariknery guh mornan, Tjpaghtoutouneh. Ashkharee ghegavarneruh aysbess gashkhadeen.
   Paree or guh maghtem.

   Montreal, Canada

   1. Մեր հաստատութիւնները մենք ենք եւ ոչ մէկ ուրիշ բան

      Սալփի,

      Նախ եւ առաջ կը հաւատամ որ կ'ակնարկես սփիւռքահայ կազմակերպութիւններուն եւ ոչ թէ Հայաստանի ղեկաւարութեան: Հետեւաբար զարմանքով կարդացի որ մարդուժի դատարկուած մեր կազմակերպութիւնները այլամերժ են եւ անոր այսպէս կոչուած ղեկաւարները առիթ չեն ընծայէր ուրիշին եւ ամէն գինով կը պահեն իրենց դիրքերը կամ աթոռները:

      Ո՞ր ղեկաւարներուն համար է խօսքը.  անո՞նց մասին որ իրենց ժամանակէն կը տրամադրեն վառ պահելու համար մահուան սեմին հասած մեր կազմակերպութիւնները, ըլլան անոնք մշակութային, քաղաքական, եկեղեցական կամ մարզական: Անո՞նք է որ առիթը չեն տուած քեզի:

      Ոսկանը կ'ակնարկէ որ Կիլիկիոյ կաթողիկոսութիւնը այս կամ այն պէտք է ընէ: Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը ինչպէս որեւէ այլ կազմակերութիւն արդիւնք է իր նպաստողներուն ըլլայ այդ ֆիզիքապէս եւ նիւթապէս: Ան ոչ դրամ կը տպէ եւ ոչ ալ մարդուժ կ'արտադրէ. միւս մեր կազմակերպութիւններն ալ այդ բաները չեն կրնար ընել: Եթէ մենք իրենց նիւթապէս օժանդակ պիտի չըլլանք եւ աւելիով սիրայօժար մասնակից եւ նեցուկ պիտի չըլլանք հապա ո՞վ պիտի ըլլայ: Կաթողիկոսարանը եւ կամ որեւէ այլ  կազմակերպութիւն ի՞նչպէս պիտի հասնի մեր  բարդացող հարցերուն եւ կարիքներուն:

      Հիմա 1.5  միլիոն Հրայր Սողոնոնեանի նուիրատութեան շէնքը անտեղի պատճառաբանութեան առարկայ չընենք: Անոր  նկարը հոս զետեղելը Ոսկանին կողմէ կը ծառայէ որպէս պատրուակ մեր անտարբերութիւնը քողարկելու. շինիչ տրամադրութիւններ ստեղծելու եւ իրար աւելիով մասնակից  դարձնելու մեր հարցերուն  բացառձակապէս չի ծառայէր: Քանի մը հարիւր հազար սփիւռքահայեր եթէ տարին յիսուն տոլար նուիրեն Կաթողիկոսարանին անոր պիւտճէն տարեկան քսան հինգ միլիոնը շատ դիւրութեանբ կ'անցնի: Տակաւին մեր առօրեայ cake-էն զրկուելու պատրաստ չենք: Հակառակ այս ահաւոր պատահարներուն ռչ թէ միայն չենք ուզէր վազ անցնիլ մեր քէյքէն (cake) այլ նաեւ անոր վրայի շաքարապատումներէն (icing): Not only we still want to have our cake, we want to have it with its icing as well!

      Մեր հաստատութիւնները մենք ենք եւ ոչ մէկ ուրիշ բան: We are our institutions and no one and nothing else.

6. Human Face Behind the Building

   The picture placement of the newly-erected building on the Catholicosate of Cilicia property in Bikfaya, Lebanon is an example of waste. It is highly unjustified and unfair. It is also hurtful to Hrair Soghomonian whose generous donation of $1.5 million made the building possible.

   Just to give a human face of the person behind the building, I have forwarded a group picture to Keghart.com to attach to this comment. How civic minded, as Hrair has remained, is shown in the picture when he volunteered, while a student at the American University of Beirut, to teach at an evening school run by the Kessab Educational Association in the early 1970s.

   Many of our Armenian youth left school after a preliminary education to learn a trade. The school was held at the Khanamirian School classrooms and gave these fine young men and women an opportunity to  learn their favorite subject English, along with math. They proved to be punctual and attentive students hurrying to school after a day of hard work. It was veritable school that was founded in the mid- '50s by Gabriel Injejikian.

   

   (L-R) standing is Hrair Soghomonian, a Kessabtsi. Next to him is Vahe Apelian . Fourth is Haig Tilbian, the late director of Jinishian Foundation. Standing in the middle is Vicken Hovsepian of Montreal. Second from right (sitting) is Rev. Hovhannes Sarmazian of Canada. He was a student at the Near East School of Theology.

   N.B.

   The picture "of the newly-erected building on the Catholicosate of Cilicia property" was Keghart.com's choice for illustration and not of the author's.-Ed.

Comments are closed.