Education, Backbone of Society

A Decrease font size. A Reset font size. A Increase font size.

It is said that a comprehensive well-rounded education is one of the backbones of a healthy progressive society. The below two articles are taken from two worlds thousands of miles apart — Rick Salutin's As U.S. schools falter, Trump rises. Coincidence? and Nayira Hayrumyan's Փոքրիկ հեղափոխություն Ղարաբաղում. They are not comparable with respect to subject matter, but both comment on faulty systems of education.- Editor.

As U.S. schools falter, Trump rises. Coincidence?

Rick Salutin, The Toronto Star, 29 January 2016

How did U.S. politics reach this bizarre point, where so many are ready to vote for Donald Trump — a situation encapsulated in a Daily News shot of Sarah Palin endorsing him, under the headline, “I’m With Stupid.”

I’m not saying Trump is stupid nor is everything he expresses; his blasts against trade deals that undermine U.S. jobs are on point. Rather, it’s the willingness to unconditionally embrace someone so boorish, bullying, lacking self-awareness, childishly vain and demagogic — who says repeatedly: Don’t bother thinking, I’ll do it for you. (And “You’ll love it.”) In their dreams his Canadian analogues — Stephen Harper, Jason Kenney, Mike Harris — never came close.

It is said that a comprehensive well-rounded education is one of the backbones of a healthy progressive society. The below two articles are taken from two worlds thousands of miles apart — Rick Salutin's As U.S. schools falter, Trump rises. Coincidence? and Nayira Hayrumyan's Փոքրիկ հեղափոխություն Ղարաբաղում. They are not comparable with respect to subject matter, but both comment on faulty systems of education.- Editor.

As U.S. schools falter, Trump rises. Coincidence?

Rick Salutin, The Toronto Star, 29 January 2016

A chunk of the answer lies in the state of public education in the U.S. and its obsession with testable, measurable skills in reading, writing and math. But isn’t that what schools there were always about — the 3Rs? No, actually. The U.S. founding fathers were offspring of the Enlightenment. They believed public schools should allow everyone, regardless of station, to learn to think well, in order to act wisely as citizens and voters. That was their aim and main “test.”

An 1830 state report said poor kids needed more than “simple acquaintance with words and ciphers” — i.e., literacy and numeracy; above all they needed what we’d today call a “citizenship agenda.” A century later educational philosopher John Dewey said it was important not just to be able to read but to distinguish between “the demagogue and the statesman.” Sounds vaguely useful in 2016. When did all that citizenship/thinking go out of vogue?

Recently. Mostly in the Bush and Obama years with their unholy stress on standardized tests in math and reading to the exclusion, often literally, of everything else, including phys-ed and thinking. It was the age of expanding inequality and the rise of the billionaires. They — with Bill Gates in the lead — promoted “disruption” of public schools and their replacement by publicly funded, basically private, charter schools. Netflix founder Reed Hastings is now pouring money in. He laments that California is only at 8 per cent of kids in charters while New Orleans, where he was CEO, is at 90 per cent. Meanwhile, all the evidence says the huge stress on testing failed; even Obama acknowledges it. His education secretary, Arne Duncan, recently resigned and returned to Chicago.

I used to be prone to conspiracy theories and I feel one coming on. These guys (Gates, Hastings) get the workforce they want, with math skills and a facility to be nimble on projects they’re assigned, but no impulse to challenge who’s giving orders or who gains most as a result. What happens when good public education is destroyed? You get a battle of the billionaires for president — Trump vs. Bloomberg — and few question it because they haven’t learned it’s in the realm of what’s questionable. The U.S. becomes post-Communist Russia!

How have we (so far) avoided this fate. In Canada 95 per cent of kids are in echt public schools. In the U.S., you can’t get a proper number since so many are in bastardized public-private hybrids like charters. Annie Kidder of the redoubtable grassroots group People for Education says Canadians will brag (if grumpily) about our public health care, which is only 50 years old. But we take our schools, which predate Confederation, for granted. It makes them vulnerable. People for Education has begun a remarkable project called Measuring What Matters that aims to ensconce as education’s main goals: health, citizenship, social-emotional skills and creativity. A true Back to the Basics movement. The 3Rs fit in somewhere.

I’m trying not to idealize our schools. They can be hell for kids in them, especially at this time of year when it seems the year’ll never end. But overall they do the job of safeguarding a decent level of democracy and encouraging students to think, more or less, at least sometimes about some things.

Nor am I saying people with a formal education are smart and those without it, aren’t. You can be very smart without formal schooling and some of the most glorious intellectual eras came before widespread formal education. But it’s hard to be smart if you’ve been through a system that forced you to use all your time prepping and taking tests while leaving little space for learning to think and practising thought. That’s increasingly the (so-called) public system in the U.S.

Take notes, folks.

Rick Salutin’s column appears Friday. [email protected]

Փոքրիկ Հեղափոխություն Ղարաբաղում

Վերահրատարակուած վերապահութեամբ.- Գեղարդ

Նաիրա Հայրումյան, Lragir.am, 30 Հունվարի 2016

30 Հունվարի 2016

Մեկ շաբաթ առաջ Շուշիի Ագրարային [գիւղատնտեսական] համալսարանում ԼՂՀ վարչապետ Արա Հարությունյանի հետ հանդիպմանը ելույթ է ունեցել համալսարանի երիտասարդ դասախոս Արթուր Օսիպյանը, ով վերջերս պետպատվերով ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանը եւ վերադարձել Ղարաբաղ:

Նա հայտարարել է, որ Ղարաբաղում կրթական բիզնես-համակարգի պատճառով տոտալ [ընդհանուր] անգրագիտություն է տիրում, իսկ դա իր հերթին ոչ միայն նպաստում է արտագաղթի աճին, այլ նաեւ սպառնալիքի տակ դնում անվտանգությունն ու գրագետ սպաների պատրաստումը:

Երիտասարդ դասախոսի ելույթը ոգեւորություն է առաջացրել Ղարաբաղում: Նույնիսկ խոսակցություններ կային, որ համալսարանի ուսանողներն ու դասախոսները մտադիր են հանրահավաք անցկացնել՝ ի համաձայնություն Արթուր Օսիպյանի հայտարարության:

Ինքն Օսիպյանն Արցախպրեսին տված հարցազրույցում հայտարարել է, որ իշխանությունները չեն արձագանքել նրա ելույթին՝ չնայած հայեցակարգային հարցեր է բարձրացրել, որոնք քննարկումներ ու լուծումներ են պահանջում:

Հետո տեղեկություններ են տարածվել, որ հանրահավաքը չի կայացել, որովհետեւ իբր Արթուրին ծեծել են: Տեղեկությունը ոչ հաստատվել, ոչ էլ հերքվել է, սակայն նստվածքը մնացել է:

Ղարաբաղում անգրագիտության ու հնազանդ տգիտության մթնոլորտը վերջին տարիներին խթանվել են բարձր մակարդակով: Ազատ ու ռացիոնալ [տրամաբանական, բանական] մտածող ղարաբաղցիներն իրենց համար անտեսանելիորեն հայտնվել են անհասկանալի վախերի, անբնական հիերարխիայի[?] ու թափանցող հիպնոսի [քնախտ] մեջ:

Անսպասելիորեն դադարել են խոսել թերությունների մասին, որովհետեւ կարծիք է տարածվել, որ դա անիմաստ է եւ կարող [է] ջուր լցնել թշնամու ջրաղացին: Չնայած պարզ չէ, ինչու պետք է սեփական թերությունների քննարկումն ու առողջացման վերաբերյալ քննարկումներն ուրախացնեն թշնամուն:

Ընդ որում, ղարաբաղցիները շատ որոշակի են քվեարկել. վերջին նախագահական ընտրություններին ընդդիմադիր թեկնածուն ստացել է ձայների մեկ երրորդ մասը, իսկ մի շարք շրջանային կենտրոններում՝ կեսից ավելին: Սակայն, դրանով հանդերձ, ընտրողներն այդ թեկնածուի հետ հանդիպման չէին գնում:

Ղարաբաղում երեւում է նույնպես պատրաստվում են փոխել Սահմանադրությունը, եւ այնտեղ նույնպես շուտով լայն լիազորություններով նախագահ չի լինի: Մի տեսակ անհարմար է, եթե Ղարաբաղում նախագահ լինի, իսկ Հայաստանում՝ ոչ: Ակնհայտ է, սակայն, որ Ղարաբաղում ոչ միայն իշխանությունը պետք է փոխվի, այլ մթնոլորտը, որը վերջին տարիներին պարզապես հեղձուցիչ է:

Երիտասարդ դասախոսի ելույթը փոքր հեղափոխություն է դարձել: Լեռնային Ղարաբաղում հազարավոր մարդիկ են տեսել նրա ելույթը, եւ դա խոսում է այն մասին, որ Ղարաբաղում փոփոխությունների համար հող է հասունացել: Ղարաբաղցիները պետք է միայն բացեն աչքերը, որովհետեւ մշուշն իրականում աչքերի մեջ է, այլ ոչ թե շուրջը: Ամեն ինչ շատ պարզ է ու հասկանալի